วันอังคารที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

เวลา เวลา และ เวลา

คุณเคยไหม
ที่เรากับคนรักมีเวลาให้กันน้อยลงโดยไม่รู้สาเหตุ
หรือในบางครั้งเรากลับเขินอายในการบอกรักแฟนของตัวเอง
ทั้งที่เมื่อก่อนบอกรักได้ทุกวัน
หรือไม่กล้าที่จะเดินไปด้วยกันหรือเดินจับมือกัน
สิ่งเหล่านี้ผมว่าคนไฃในโลกไม่มากก้อน้อย
ที่กำลังเจอปัญหานี้อยู่
ผมก้อเปนเคยเปนหนึ่งในนั้นครับ
แล้วผมก้อคิดว่ามันอาจจะเกิดขึ้นกับผมอีกก้อได้
แต่ความรักครั้งใหม่ที่ผมมีนี้
ผมไม่อยากจะให้มันเกิดข้นมาเพราะว่า
เทอเปนรักที่สวยงามและน่าจดจำที่สุดเท่าที่ผมเคยมีมา
แต่สิ่งที่ผมกลัวมันก้อเริ่มที่จะคลืบคลานเข้ามาแล้วล่ะครับ
ผมกับแฟนได้เจอกันน้อยลงโดยไม่รู้สาเหตุ
จนบางครั้งผมตั้งคำถามกับใจตัวเองว่า
ผมกะเทอยังเปนแฟนกันอยู๋หรือป่าว?
คำตอบที่ผมคอยบอกตัวเองคือ
เขาอาจจะไม่ว่างก้อได้ หรือไม่เรากะเขาก้อมีเวลาไม่ค่อยตรงกัน
วันนี้ผมได้เจอเทอครับ เจอเทอตอนเย็นตอนที่ผมเล่นบาสอยู่
ผมเห็นเทอเดินมากับเพื่อนครับ
ผมพยายามเดินไวเพื่อให้ทันเทอ
แล้วก้อเดินทันเทอครับ
ผมอยากจะเดินจูงมือเทอสักครั้ง
แต่ผมก้อไม่กล้าที่จะเดินไปจูงมือเทอ
ในใจผมคิดที่จะบอกรักเทอ
แต่ปากดันอ้าไม่ออกซะงั้น
ได้แค่ยิ้มให้แล้วโบกมือบายก้อเท่านั้น
ทั้งที่ในใจอยากจะตะโกนให้รู้ไปเลย
ว่าผมรักเทอมากแค่ไหน
อย่างว่าแหละครับ
ผมมันไม่กล้า
ตอนเยนเพื่อนผมก้อมาถาม
ว่าผมชอบเทอจริงหรือไม่
ด้วยความที่เพื่อนผมคนนี้มันออกแนวนักเลง
ตอนแรกที่มันเดินมาผมก้อนึกว่ามันจะมาหาเรื่องผม
แต่ที่ไหนได้มันก้อมาถามผมเรื่องนี้

ผมก้อตอบด้วยความมั่นใจว่า
อืม เรารักเพื่อนแก
มันก้อบอกกลับมาว่า
เออดีน่ารักดี มึงห้ามทำเพื่อนกูเสียใจ
ผมก้อตอบกลับไปอย่างรวดเร็วว่า
ครับ ได้ครับ เราสัญญาว่าจะรักและไม่ทำให้เพื่อนแกเสียใจ
ผมคิดว่า
บางคนมีเวลาให้เพื่อนมากจนลืมแฟนของตัวเอง
และบางคนก้อมีเวลาให้แฟนมากจนลืมเพื่อนของตัวเอง
หากเราแบ่งเวลาให้ดี
เราก้อจะมีเวลาให้กับทุกคน
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าแฟนผมรู้สึกยังไงที่เหนบล็อกนี้
แต่ผมก้อคิดว่าบล็อกนี้เปนบล็อกที่งี่เง่าที่สุดที่ผมเคยสร้างมา
แต่ผมก้ออยากบอกให้เทอคนนั้นรู้ว่า
ผม รักเทอมากๆๆเลยครับ

1 ความคิดเห็น: